" غربت دلگیر "
آسمان ابری ، زمین دلتنگُ و بارانی
کوچه تب دارُ و منم خیس غزل خوانی
واژه بی رنگ است و بُو وقتی که گُم می شد
مثل مردم در شلوغی ِّ خیابانی
در میان ازدحام این همه احساس
شاید این باشد غروب بیتِ پایانی
کاش من هم می توانستم ببندم چشم
تا نبینم " غربت دلگیر " انسانی
" علیرضا ابراهیم پور گیلانی "
برچسب ها : علیرضا ابراهیم پور , اشعار علیرضا ابراهیم پور گیلانی , غزل , دل نوشته , شعر , گفتار بزرگان و نیکان , اشعار بکر پارسی ,
دسته بندی : شعر , حدیث عشق , غزل ,
