گفتگوی مار و زنبور
روزی مار به زنبور گفت:
انسان ها از ترس "ظاهر خوفناک" من می میرند
نه به خاطر نیش زدنم.
اما زنبور قبول نکرد!
مار برای اثبات حرفش با زنبور قراری گذاشت:
آنها رفتند و رفتند تا رسیدند به چوپانی که
در کنار درختی خوابیده بود.
مار رو به زنبور کرد و گفت من او را میگزم
و مخفی می شوم و تو
در بالای سرش سر و صدا ایجاد کن و خودنمایی کن.
مار چوپان را نیش زد و زنبور شروع به پرواز کردن
در بالای سر چوپان کرد.
چوپان فورا از خواب پرید و گفت"ای زنبور لعنتی"
و شروع به تخلیه
زهر کرد و بلند شد و رفت و بعد از چندی بهبود یافت.
این بار که باز چوپان در همان حالت بود مار و زنبور
نقشه دیگری کشیدند.
زنبور نیش زد و مار خودنمایی کرد!
چوپان از خواب پرید و همین که مار را دید
از ترس پا به فرار گذاشت،
و به خاطر وحشت از زهرِ آن مار،چند روز بعد از دنیا رفت...
برخی از اتفاقات دنیا هم همین است،
فقط به خاطر ترس از آنهاست که افراد نابود می شوند،
ما رویاهایمان را زندگی نمی‌کنیم،
ما در ترس‌هایمان زندگی می‌کنیم.
برچسب ها :
اشعار علیرضا ابراهیم پور گیلانی ,
جملات قصار و زیبا ,
داستان ,
حکایت ,
گفتار بزرگان ,
سخنان بکر و ناب ,
دسته بندی :
گفتار بزرگان ,
جملات زیبا ,
مطالب و موضوعات بکر ,
سه نقطه ... ,
حرف حساب ,
سخنان ناب ,
پند ,
خاطره ,
موعظه ,
داستان ,
متن های فلسفی ,
