با منِ بی‌کسِ تنها شده
یــارا تــو بمـــان ،
همه رفتند از ایـن خانه
خدا را تو بمـــان ،
منِ بی برگِ خزان‌دیـده
دگـــر رفتنی‌ام ،!
تو همه بار و بری
تازه بهـارا تو بمـــان ،.
"هوشنگ ابتهاج"
برچسب ها : هوشنگ ابتهاج , سایه , ابراهیم پور گیلانی , شعر , اشعار بکر , گفتار بزرگان و نیکان , اشعار بکر پارسی ,
دسته بندی : شعر , غزل ,
